Bart Hoolwerf jongste cupwinnaar in meer dan dertig jaar

Emiel Hopman won de toenmalige KNSB Cup in 1984, Richard van Kempen deed dat twee jaar later. De twee groeiden uit tot iconen van het marathonschaatsen. Veelwinnaars. Hopman noteerde alleen op kunstijs als zestien zeges, Van Kempen kwam zelfs tot het memorabele aantal van 47 overwinningen. Dat was lange tijd een record, tot Jan-Maarten Heideman en ook Arjan Stroetinga 'Poeske' passeerden.

Bart Hoolwerf staat nog slechts op drie zeges, maar met zijn 22 jaar heeft de jonge Eemdijker alle kans zich nog heel hoog op te werken op de lijstjes met winnaars. De voortekenen zijn in ieder geval prima. Hoolwerf leerde veel in zijn jaren bij Okay Fashion & Jeans, en groeide nog verder na de overstap die hij na vorig seizoen maakte naar AB Vakwerk. Inmiddels staat er een uiterst getalenteerde en complete marathonschaatser, die zich op veel vlakken kan weren. Rap op kunstijs, ijzersterke sprint, maar ook al winnaar op natuurijs. Dat is een cocktail die garant staat voor succes.

De eindzege in de KPN Marathon Cup is daarvan het bewijs. Met twee zeges, een reeks podiumplaatsen en veel korte noteringen kwam die winst eigenlijk nooit in gevaar. De voorsprong op de achtervolgers Daniel Niero en Mats Stoltenborg was enorm. ,,Cupwinnaar. Als je dat voor het seizoen had gezegd, zou ik dat niet hebben geloofd, maar dit is een ongelooflijk seizoen geworden.''

Niveau

Hij weet dat hij één van de jongste winnaars ooit is. ,,Heb ik gelezen, ja. En met het veld dat er nu rondrijdt vind ik dat een mooie prestatie. Want het niveau van alle ploegen is zo ontiegelijk hoog. Ook de kleinere ploegen doen goed mee en ik denk dat er ook daarom zoveel massasprints waren. Dat kwam ons niet verkeerd uit, al is het niet zo dat we er elke week op aanstuurden. Maar ook die kleinere ploegen zijn sterk genoeg om gaten dicht te rijden en te springen. Iedereen is tegenwoordig supersterk.''

Die constatering zegt meteen ook iets over het niveau dat hij zelf haalde. ,,Ik ben dit seizoen onwijs stabiel geweest'', erkent Hoolwerf. ,,Vorig seizoen had ik nog best hoge pieken en heel diepe dalen. Na de Weissensee heb ik eerlijk gezegd ook gewacht op de dip. Daar heb ik dan meestal last van. Dan gaat het richting Zweden niet echt top. Maar nu bleef ik constant én fit. Eigenlijk heb ik geen moment verlangd naar het einde van dit seizoen.''

Hij is in sneltreinvaart volwassen geworden op het ijs. ,,Vooral mentaal, denk ik. Fysiek was ik altijd al sterk. Maar soms was ik iets minder gefocust in wedstrijden omdat ik er gewoon net even minder mee bezig was. Daarin heb ik bij deze ploeg wel een stap gemaakt. Bij jezelf blijven en uitgaan van eigen kracht, dat is nodig als je alles op de overwinning wilt zetten.'' In dat proces speelde ook coach Roy Boeve een rol. ,,Zeker. In de wedstrijd heb ik altijd veel contact met hem, en hij geeft me veel vertrouwen. Borstje vooruit, dan sta je al met 1-0 voor, zegt hij altijd. En zo is het.''

Verdedigen

Bart Hoolwerd reed al vanaf de derde wedstrijd van dit seizoen in het oranje leiderspak, maar het duurde lang voor hij daadwerkelijk die kleur omarmde en wilde verdedigen. ,,Vanaf de helft van de competitie had ik al zo'n vijftig punten voorsprong. Dat geef je niet zomaar uit handen. Dan sta je er nog zo in dat je gewoon je puntjes wilt pakken, maar vooral de dagzege als doel hebt. In Amsterdam liet ik me nog afzakken naar een kopgroep en verklaarde iedereen me voor gek omdat ik dat deed als leider in het klassement. Maar bij deze ploeg staat de dagoverwinning voorop en komt pas daarna het klassement. Vanaf Hoorn ben ik er pas voor gaan rijden, drie wedstrijden voor het einde. Maar heel eerlijk, ik heb er nooit echt voor hoeven rijden. Gewoon meedoen om de dagzege, dan kwamen de punten ook wel.''

Een mooi verhaal is het allemaal wel. Bart Hoolwerf, de man die als kleuter al langs het ijs stond en bewonderend keek naar al die grote mannen, schaart zich nu zelf in het rijtje 'groten'. ,,Ik zag dat en wilde dat later ook. En als marathonschaatser zijn er een paar dingen die je wilt, dat is titels pakken op kunstijs en natuurijs én de cup winnen. Dat ik nu al een grote prijs kan afstrepen is vrij bijzonder.'' Hoolwerf lacht even. ,,Ik hoor wel eens van mensen dat het niet normaal is dat je zulke goede sporters hebt in één familie, die zulke resultaten behalen. Dat is inderdaad speciaal. Genetisch bepaald? Hahaha, wie weet.''