Imke Vormeer stopt en reist als cupwinnares de liefde achterna

De mededeling verraste de buitenwacht, maar misschien ook weer niet. In Zweden maakte Imke Vormeer (31) kenbaar dat ze bezig was aan de laatste dagen van haar loopbaan als marathonschaatsster. Opmerkelijk als je op dat moment leidster bent in het klassement van de KPN Marathon Cup en zo'n beetje bezig bent aan je beste seizoen ooit. Maar weer niet zo opmerkelijk als je weet dat de liefde van haar leven letterlijk mijlenver verwijderd is. ,,Dit was de afspraak'', vertelt Imke Vormeer. ,,Nog één jaar ergens anders schaatsen, en dan samen die kant op.''

'Die kant' is Schotland. Aberdeen om precies te zijn, de stad die een epicentrum is in de oliewinning op de Noordzee. Het is de plek waar Elma de Vries sinds enige tijd werkzaam is. Als helikopterpilote verzorgt ze de transporten van mensen en materieel naar de boorplatforms op zee. Prachtig werk, maar wel werk dat haar ver van Imke Vormeer bracht. ,,Dat betekent weinig tijd voor elkaar'', stelt Vormeer. ,,Als ik op de Weissensee ben of in Zweden maakt dat niet zoveel uit. Dan doe je allebei je ding. Maar als je thuis bent en de ander is ver weg, dan is dat toch anders. En we hebben ook nog wel bij elkaar in de ploeg gezeten hè. Dan train je elke dag samen, doet veel dingen samen. Dat kon nu niet.''

Lieflijk dorpje

Vanaf april of mei ligt dat anders. Dan reist Imke Vormeer af naar Schotland om zich samen te vestigen. Ze hebben al een huisje op het oog, in Stonehaven, een lieflijk klein dorpje aan zee met als voornaamste trekpleisters het vermaarde Dunnottar Castle en de plaatselijke golfcourse. ,,Even afwachten of dat lukt, maar het is een heel leuk plaatsje. Echt Schots.''

Elma de Vries werkt daar twaalf dagen en is dan negen dagen vrij, vertelt Vormeer. ,,Dan zie ik haar in ieder geval vaker dan nu.'' Wat ze zelf gaat doen, weet ze nog niet precies. ,,Ik kan daar aan de slag gaan als fysiotherapeut, maar ik heb er ook al aan gedacht totaal iets anders te gaan doen. Iets opzetten in de buitensport lijkt me heel gaaf. Meerdaagse tochten op de MTB of wandeltochten, zoiets.''

Het land heeft haar hart gestolen. ,,Ik ben er nu drie of vier keer geweest, en het is zó een mooi land. De mensen zijn heel vriendelijk, de natuur is geweldig. De rest moet ik natuurlijk nog ondervinden, maar ik kijk ernaar uit.''

Schrik

Eerst moest ze thuis, in Nederland, nog wat zaken afhandelen. Het einde van het cupseizoen bijvoorbeeld. Vormeer startte de finale in het oranje met een riante voorsprong, en lange tijd leek er helemaal niets aan de hand. Tot vijf ronden voor het einde. Bij een valpartij lag ineens ook Vormeer op het ijs. De schrik sloeg haar om het hart. ,,Er schiet ineens van alles door je hoofd als je daar op dat ijs ligt. Je denkt echt van 'neeee, vijf rondjes voor het einde, het klassement'. Dat soort dingen. Het was staan en weer gaan, maar tegen beter weten in. In die fase van een wedstrijd heeft het peloton zóveel snelheid, daar kom je nooit meer bij. Ineens was het rampscenario werkelijkheid. Want vállen, dat wil je echt niet in die stituatie.''

Schrik ook langs de kant. Bij Klasina Seinstra, haar ploegleidster bij A6.nl. Bij Elma de Vries, die zelf meervoudig cupwinnares is en nu overkwam om haar vriendin óók die cup te zien winnen. Maar ook bij haar ploeggenotes, die wel snel en goed anticipeerden. Manon Kamminga gooide meteen alles in de strijd om zoveel mogelijk punten uit de koers te halen. Dat lukte, waardoor Vormeer uiteindelijk nipt Kelly Schouten voorbleef, met vlak daarachter Kamminga. ,,De ploeg heeft het gelukkig goed opgepakt'', verzuchtte Vormeer.

Supertrots

Daarmee neemt Vormeer werkelijk afscheid op het hoogtepunt. Twee doelen stelde ze zichzelf voor dit seizoen, waarin ze na zes jaar bij Palet uitkwam voor A6.nl. ,,Ik wilde een wedstrijd winnen en de cup winnen.'' Dat was ambitieus voor een rijdster die nog nooit won op het hoogste niveau. ,,Maar uiteindelijk lukte het wel. Ik won de wedstrijd in Groningen en nu de cup. Daar ben ik echt supertrots op. Daarom heb ook een andere ploeg gezocht. Ik vond dat ik toe was aan vernieuwing, aan andere prikkels. En A6 is een prima keuze geweest met goede meiden om me heen en een goede ploegleidster.''

Maar als het zó goed gaat, is er altijd een keerzijde. Dan sluipt er twijfel in de geest. Bij Imke Vormeer was dat niet anders. ,,O, ik heb zeker getwijfeld. Heel erg zelfs. Maar twee weken voor de cupfinale heb ik de knoop doorgehakt. Wat dan de doorslag geeft? Dat je een beslissing wilt nemen, ook naar de ploeg toe. Die moet verder. Dat je dingen niet kunt doen vanwege het schaatsen, maar het waren uiteindelijk vooral de dingen die je wél wilt doen.''