Gerehabiliteerde Marijke Groenewoud: ‘Gouden randje is er wel af’
door Eric Korver
Een echte verrassing kun je het nauwelijks noemen. De KNSB heeft bakzeil moeten halen in de zaak tegen Marijke Groenewoud, Carien Kleibeuker en hun respectievelijke ploegen ZiuZ en Royal A-ware. De diskwalificatie van de twee in de Aart Koopmans Memorial op de Weissensee is teruggedraaid, waarmee Groenewoud opnieuw de boeken in gaat als winnares. ,,Mooi’’, vindt ze. ,,Maar het gouden randje is er wel vanaf.’’
Even terug naar januari, terug naar de Weissensee, waar Marijke Groenewoud de Aart Koopmans Memorial op haar naam schrijft door in de sprint Manon Kamminga te kloppen. Kort na de koers wordt Carien Kleibeuker uit de uitslag gehaald. Ze krijgt een rode kaart wegens onsportief gedrag, namelijk hulp verlenen aan Groenewoud, een rijdster uit een andere ploeg. Liefst elf uur na de wedstrijd krijgt ook Groenwoud zelf een rode kaart omdat ze die hulp heeft geaccepteerd. Manon Kamminga wordt uitgeroepen tot de nieuwe winnares. De jury komt tot dat besluit ’op basis van eigen waarneming, ingediende protesten en uitspraken van de rijdster zelf’.
Groenewoud en Kleibeuker en ook hun teams hebben dat oordeel altijd aangevochten en stapten uiteindelijk naar de tuchtcommissie van de KNSB. Die oordeelde nu dat oneerlijk en niet-sportief gedrag van de twee rijdsters niet bewezen was. ’Alles afwegende stelt de Tuchtcommissie dat ‘ongeoorloofde hulp’ van Kleibeuker aan Groenewoud in deze wedstrijd niet bewezen is, en dat de beschuldiging van de KNSB aan het adres van de rijdsters dan ook ‘ongegrond’ is’, zo staat te lezen in de uitspraak.
Rammelde
Dat oordeel is niet opmerkelijk. Aan de Weissensee rammelde de zaak al aan alle kanten. De absurd late rode kaart voor Groenewoud was al een teken aan de wand, de verklaring van de hoofdscheidsrechter voor de camera’s van de NOS deed de rest. Alles bleek gebaseerd op ‘gevoel en interpretatie’. Bewijs was er niet.
Vandaar dat Marijke Groenewoud nu weer in de boeken belandt als winnares van de AKM. ,,Gerechtigheid’’, stelt de Friezin. ,,Het heeft even geduurd, maar het is mooi dat er nu duidelijkheid is. Hier zijn we hartstikke blij mee, want het voelde zeker niet goed. Heel onterecht.’’
Dat gevoel van onrecht kleeft al aan de zaak vanaf het moment dat Marijke Groenewoud aan de Weissensee te horen kreeg dat ze haar zege kwijt was. ,,Dat en alles wat daarna is gebeurd is zeker niet in de koude kleren gaan zitten. Ik ben er wekenlang mee bezig geweest. Ook alles wat er daarna over me heen kwam. Daar is niemand gelukkig van geworden.’’
Vertrouwen
De hoorzitting vond al op 10 maart plaats. Daarna was het lang wachten op de uitslag. Groenewoud had daar nauwelijks last meer van. ,,Aan de Weissensee heb ik al genoeg spanning gehad. Maar we waren ook niet bang dit te verliezen, hadden er vertrouwen in. Dan moet het natuurlijk wel eerst nog zeker zijn, maar die mededeling kwam nu dus.’’
Ze is blij dat de zege weer achter haar naam staat, maar de schaduw blijft. Er is, zegt Groenewoud, haar ook veel afgenomen dat ze niet terugkrijgt. ,,Het plezier verging me snel. Ik heb er niet van kunnen genieten. Ja, een paar uurtjes. Ik ben ook eerder vertrokken vanaf de Weissensee. Nu is de zege weliswaar terug, maar het gouden randje is er wel vanaf.’’
De kans dat de zaak nog een vervolg krijgt, is klein. De scheidsrechterscommissie legt zich bij de uitspraak neer. De rijdsters hebben nog tot 10 mei de tijd om tegen deze uitspraak in beroep te gaan bij de Commissie van Beroep van de KNSB.
Met deze zaak is er nu ook jurisprudentie die voor de KNSB weinig goeds inhoudt. Dat er voor deze ingrijpende beslissing onvoldoende bewijslast was, geeft aan dat in vergelijkbare toekomstige gevallen dat bewijs waarschijnlijk net zo moeilijk te leveren zal zijn. Dan is het de vraag in hoeverre scheidsrechters zich daaraan nog de vingers willen branden.