Kjeld Nuis ziet in lange quarantaine alles wegvallen waar hij van houdt Helse weken
door Eric Korver
Drie weken bracht Kjeld Nuis door in afzondering. Drie weken niemand over de vloer. Drie weken geen knuffel voor zoontje Jax of vriendin Joy. Drie weken lang was de controller van de Playstation zijn beste vriend. Dat doet rare dingen met een mens, en ook met Kjeld Nuis, die opeens riep dat hij de mooiste bronzen medaille ooit had gewonnen. Na drie weken quarantaine herkende Nuis weer het simpele plezier van gewoon racen.
Lang leken schaatsers de dans te ontspringen als het ging om corona. Het virus stak in tal van sporten al de kop op, maar bleef lang weg van het ijs. Tot die dinsdag begin oktober het nieuws doorsijpelde uit het Zuid-Duitse Inzell. Kjeld Nuis was positief getest op het virus. De nieuwe ster van team Reggeborgh ging in quarantaine, en datzelfde lot was zijn ploeggenoten beschoren.
Een ruime maand later doet Kjeld Nuis (30) zijn verhaal. Telefonisch, vanzelfsprekend. Want sinds zijn besmetting zijn de veiligheidsregeltjes in de schaatswereld nog eens extra aangehaald. Het gaat, zegt Nuis, best goed met hem. Nog ietsje sneller vermoeid dan normaal, maar al blij dat hij weer gewoon twee keer per dag kan trainen en daarvan ook nog redelijk herstelt. ,,En ik ben heel blij hoe het is gegaan op het NK. Dat ik gewoon niveau heb kunnen laten zien en niet bent afgegaan als een gieter of zo. Was ik daar bang voor? Tuurlijk.’’
Test
Terug naar Inzell, naar het trainingskamp dat de ploeg van Reggeborgh daar belegde, net zoals bijna elke andere Nederlandse ploeg dat deed. De gezonde Zuid-Duitse berglucht is altijd heerlijk, maar dat liep nu anders. Net als andere topsporters werden ook de schaatsers van Reggeborgh stelselmatig getest op corona. Nooit een probleem, tot er ineens een positieve test is voor Kjeld Nuis. ,,Dat sloeg echt in als een bom. Had ik totaal niet verwacht. Maar daarna kreeg ik wel klachten die ontzettend duidden op de symptomen van corona. Dan moet je daarmee omgaan.’’
Zlatan Ibrahimovic baarde in die dagen opzien met zijn reactie op een positieve test. ’Het coronavirus daagt Zlatan uit. Slecht idee’, liet de Zweed weten. Nuis had er beduidend meer last van dan de voetballer van AC Milan. ,,We kwamen zondag aan, maandag trainde ik nog en dinsdag was er die positieve test, en vanaf dat moment heb ik tot vrijdag in bed gelegen’’, blikt Nuis terug.
Daarna volgde de reis terug naar huis, maar dat betekende voor Nuis zeker nog niet dat het gedaan was. Waar de een het virus doorstaat zonder ook maar iets te merken, was Nuis er toch behoorlijk ziek van. In de eerste week, vertelt hij, was er vooral koorts. ,,Daarna bleef het doorsudderen, voelde het een beetje als een lang aanhoudende griep. Verkoudheid, vermoeid, geen fut.’’ Uiteindelijk zat hij liefst drie weken in quarantaine. ,,Tja, in ieder geval die tien dagen, maar daarna ben je pas klaar als je geen klachten meer hebt. Dat heeft bij mij dus heel lang geduurd.’’
Beproeving
Die drie weken alleen vormden voor Kjeld Nuis misschien nog wel de grootste beproeving. Wie Nuis een beetje kent, weet dat hij houdt van mensen om zich heen, van gezelligheid. Maar thuis in Heerenveen was het plots heel stil. ,,Alle dagen ben ik alleen geweest’’, verzucht Nuis. ,,Bijna drie weken. Vreselijk.’’ Hij vulde de dagen met games. ,,Call of Duty Warzone. De hele dag spelen. Maar ook dat gaat vervelen. Zélfs dat. Het is alles bij elkaar. Je eten smaakt ook niet meer, dus als je niets meer proeft zijn die twee eetmomenten per dag ook niks. Alles wordt gewoon supersaai.’’
Alles waar Nuis doorgaans zo van houdt, viel in die weken weg. ,,Helemaal waar’’, beaamt hij volmondig. ,,Mijn ploeggenoten, de band die je hebt, dat is opeens anders. Natuurlijk stonden ze een keer voor de deur, in de foto die ik op social media heb gepost. Maar je mist gewoon die contacten. Mijn vriendin Joy heb ik heel lang niet gezien, vond ik ook klote. En mijn zoontje Jax kon natuurlijk niet bij me zijn. Ga je op trainingskamp, dan is het logisch dat je zoontje er niet bij is. Maar als je thuis zit voelt het heel maf dat hij zó dicht bij je is, maar toch niet mag komen. Dat was wel heel erg akelig. En dat gevoel, dat hoopt in die weken alleen maar op.’’
Schade ingehaald
De dag dat hij werd verlost van zijn afzondering was voor Kjeld Nuis daadwerkelijk een bevrijding. ,,Toen ik weer naar buiten mocht, heb ik Jax meteen opgehaald en hebben we samen de schade wel even ingehaald. Gelukkig snapte hij het ook allemaal, wist precies wat er aan de hand was.’’
Al die tijd stond Nuis uiteraard ook niet op het ijs. ,,Het was best maf om weer te beginnen. Het voelde alsof je terugkwam van een vakantie en dan weer het ijs op stapte.’’ Hij merkte dat de basis wel snel terug was. ,,Maar de foutjes die ik maakte tijdens het NK, die kwamen puur doordat ik zolang niet op het ijs had gestaan.’’
Kenmerkend is dat Nuis meteen al doorschakelde. Het NK Afstanden kwam eraan en hij had direct zijn zinnen gezet op een start in Thialf. ,,Dat had ik echt meteen al in mijn hoofd. Maar onze arts Karin Top stelde voor eerst nog wat te testen. Ze kende een cardioloog die allemaal mri’s bijhield van topsporters die corona hebben gehad. Hij onderzoekt dan of er sprake is van littekens op het hart, een verschijnsel dat kan optreden na corona, en dat het gevaarlijk maakt als je dan weer begint te trainen.’’
Checken
Nuis wilde dat zelf ook graag weten, wilde de zekerheid dat hij weer veilig zijn lijf tot het uiterste kon pushen. ,,Ik vond dat best wel eng’’, bekent hij. ,,Het klinkt toch ernstig. Aan de andere kant, je kan maar beter wel alles checken en horen dat het oké is, dan dat je gewoon begint en na een uur van je fiets flikkert.’’ Maar door het hoofd van Nuis schoot ook de mogelijkheid dat de test misschien geen goed nieuws zou opleveren. ,,Natúúrlijk schiet dat door je hoofd. Altijd. Krijg je te horen dat het negen van de tien keer goed gaat, en denk je toch dat je zelf maar net die ene zal zijn waarbij het fout is. Het gaf me wel vertrouwen dat ik helemaal geen last had gehad van mijn longen, maar dat zegt natuurlijk ook weer niest over je hart. Je bent echt onwetend, en dan is het toch eng.’’
Met dat vertrouwen van Nuis maakte de cardioloog overigens snel kennis. De goede man stelde voor het onderzoek op 31 oktober te laten plaatsvinden in Amsterdam. Het antwoord van Nuis kwam even snel als resoluut: ’Dan heb ik een NK’, stelde hij. ,,Die man begon bijna te lachen, maar stelde vervolgens voor de test dan niet in Amsterdam te doen, maar wat eerder in Heerenveen. Zo hebben we het ook gedaan, en gelukkig was het allemaal goed.’’
Daarmee ging voor Nuis meteen het sein op groen voor het NK. ,,Ik wilde dat echt per se. Ik wilde rijden, voor mijn nieuweploeg uitkomen. Dan maar niet in topvorm, en misschien geen hoge ogen gooien. Maar ik had geen klachten meer, was niet ziek meer. Dan kan je het ijs op en is er voor mij geen enkele reden om niet te starten. Zeker niet in deze onzekere tijden, waarin je gewoon blij en trots moet zijn dat je überhaupt een NK mág rijden. Ik heb die kans met beide handen aangegrepen en gelukkig ging het nog goed ook.’’
Carrousel
Zo maakte Nuis toch zijn opwachting in het groen van Reggeborgh, na liefst elf jaar in het vertrouwde geel van Jumbo-Visma te hebben gereden. Het was in het voorjaar een geruchtmakende overstap, die een heuse sprinterscarrousel in gang zette. Maar voor Nuis was het de juiste stap, stelt hij. ,,Ik heb dat als heel prettig ervaren, en het voelde ook meteen als thuiskomen. Reggeborgh is een ontzettend hecht team met een goeie sfeer en een goeie vibe. En als ik mijn ploeggenoten mag geloven ook een. Stuk professioneler en georganiseerder dan voorheen, maar dat is natuurlijk iets waarover ik niet zelf kan oordelen. Ik heb er in ieder geval alles wat ik wil.’’
Hij was, zegt Nuis zonder veel omhaal, toe aan iets anders, aan een nieuwe omgeving. ,,Toevallig had ik het daar laatst nog over met onze krachttrainer. Als je elf jaar bij een team zit, is het zo dat mensen bijna je foutjes niet meer zien. Als ik ging trainen was het ‘Ja, is goed’. Maar in een nieuwe omgeving hebben mensen een andere kijk op dingen. Ik krijg nu tips die ik nooit heb gehad, trainingsvormpjes die ik nooit heb gedaan. Dat is fijn. Zelfs in de krachttraining maak ik weer stappen. Ik zeg niet dat je lui wordt als je steeds hetzelfde doet, want dat heeft voor mij natuurlijk wel z’n vruchten afgeworpen. Maar ik merk gewoon dat het als topsporter, als persoon, fijn is nieuwe prikkels te krijgen van andere mensen. Daar was ik gewoon ontzettend aan toe.’’
Juiste aanpak
De samenwerking met Gerard van Velde loopt ook goed. Nuis merkte dat wel in de korte aanloop naar het NK, waarin Van Velde voor de juiste aanpak koos. ,,Hij zei dat we wel een plan konden maken, maar dat ik me daar toch niet aan kon houden omdat we niet wisten hoe ik zou herstellen van een training. Het was beter per dag te kijken. Waarvoor had ik energie, wat zou ik kunnen, hoe herstelde ik? En dan de volgende dag weer kijken, en de dag daarna wéér. Soms hebben we zelfs per halve dag bekeken wat we wél en wat we niet konden doen. Ik denk dat dat een heel goede zet is geweest.’’
Nuis werkte een veelbelovend NK af. Daarbij ging het niet eens om de klasseringen, om medailles en de kleur daarvan. Want wie Kjeld Nuis ooit eerder heeft horen zeggen dat hij de mooiste bronzen medaille ooit heeft gewonnen, mag zijn vinger opsteken. Niemand dus. Nuis is nu eenmaal een man die alleen met winst genoegen neemt. Maar nu even niet. ,,Ik was al zó blij dat ik gewoon weer mocht racen. Dat is wat ik het liefste doe, en dat besef je dan op zo’n moment weer.’’ Hij is nóg opgetogen over zijn derde plaats op de 1000 meter. ,,Daar ben ik ook oprecht blij mee. En dan niet eens per se die derde plek, maar meer het gat tussen mij en de winnaar. Hebben we het over tweetiende. Nou, ik heb weleens met meer verloren. Dan moet je gewoon blij zijn met wat het is.’’
Spierpijn
Zo keek hij ook naar de 500 meter, waarvan hij de tweede liet schieten. ,,Mijn tijd was niet om over naar huis te schrijven, maar er werd geen 34,5 gereden en ik zat best dicht bij de nummers drie, vier en vijf. Op dat moment gewoon niet verkeerd.’’ Zijn lijf had wel te lijden van die race. ,,Ik merkte dat meteen. Spierpijn, pijn in m’n liezen, zeker nek. Ik had alles volle bak gereden, maar had tot die tijd nog helemaal niets volle bak gedaan. Dat voel je. Dan is een dag later een tweede 500 meter te veel van het goede. Gerard van Velde zei ook dat ik het moest zien als een temporit. Daarna dan herstellen, op zaterdag wel het ijs op, maar gewoon beetje losrijden. Dan heb je twee dagen gewonnen, ben je twee dagen fitter en kan je alles geven op die 1000 meter. Dat was een goed plan, haha.’’
Hoe het seizoen verder gaat, is afwachten. Maar Nuis wil van doemscenario’s en onzekerheid niets weten. ,,We hebben nu eigenlijk nog helemaal niets gemist en het ziet er vooralsnog naar uit dat we niks gáán missen. Ik zie dit nog steeds als een seizoen als alle andere. Zo blijf ik er ook zo lang mogelijk naar kijken, tot ze echt dingen gaan cancellen. Zover is het nog lang niet.’’
