Jordy Harink richt met vernieuwd A-ware/ZiuZ alles op de marathon

Die ploeg is wel ingrijpend veranderd in vergelijking met een jaar geleden. Als Harink (26) toen om zich keek in de kleedkamer, zag hij de gezichten van Arjan Stroetinga, Bob de Vries, Crispijn Ariëns, Sjoerd den Hertog en Jorrit Bergsma. Van die vijf zijn de eerste drie verdwenen, en nu kijkt Harink in de ogen van mannen als Ids Bouma, Jos de Vos en Philip Due Schmidt. Prima schaatsers hoor, niets mis mee. Maar toch van een ander kaliber dan hun illustere voorgangers.

Jordy Harink – uit Rouveen en voor de liefde verhuisd naar Zaltbommel – kan dat alleen maar beamen. ,,Natuurlijk, Jorrit en Sjoerd zijn er nog, maar het zijn toch echte kleppers die gestopt zijn. En ik vind het echt heel spijtig dat ik met de ploeg van vorig jaar geen wedstrijd heb kunnen rijden, want er stond een geweldig team. Maar dat is gebeurd, en als ik zie hoe het nu gaat binnen het team, als ik ze deze zomer heb gezien. Weet je, in het begin dacht ik dat ook. We boeten wel in. Maar als ik zie hoe iedereen de handschoen oppakt, dan valt dat best mee. Ik denk dat we nog op elkaar ingespeeld moeten raken, en het zal een tijdje duren voor we een geoliede machine zijn, maar ik denk wel dat we kwaliteit hebben. Andere kwaliteiten natuurlijk dan een Bob de Vries. Dat was zo’n rammer. Maar we kunnen er straks wél staan.’’

Maar Harink beseft ook dat de omschrijving ‘andere kwaliteiten’ helemaal niet zo opmerkelijk is. ,,Want jongens als Arjan Stroetinga en Bob de Vries vervang je niet zomaar. Dat soort types is er niet meer, die rijden niet meer rond in het peloton. Die moet je opleiden. Ik denk wel dat we met Ids Bouma een coming man hebben. Sjoerd den Hertog is natuurlijk ook supersnel, en Victor Ramler moet je ook niet onderschatten qua snelheid. We moeten nu alleen kijken hoe we alles tactisch een goed vaatje gieten zodat we ook winnend kunnen zijn.’’

Veertje
Het is opvallend dat ook Crispijn Ariëns – uitgewaaierd naar AB Vakwerk/Hoolwerf Heiwerken – hetzelfde opmerkte als Harink. Ook hij voelde de spijt nooit met het team van vorig jaar te hebben kunnen koersen. ,,Ja, dat is ook gewoon jammer. Weet je, het is zo zonde allemaal. Die oude garde kiest ervoor nog een jaar door te gaan, zet alles op alles, doet alle kampen mee en het enige waar ze uiteindelijk hun ei kwijt kunnen, was wat langebaan en voor Stroetinga de mass-start. Heel spijtig. Ik zag het veertje ook wel breken bij Bob de Vries tijdens het trainingskamp in Limburg na de aankondiging dat er geen seizoen meer zou komen. Toevallig hadden we daarna een harde training, en ik zag Bob knappen, voelde aan alles dat hij wist dat het klaar was. Stroetinga had het WK nog om naartoe te werken, maar bij Bob zag ik ’dit is klaar’.’’

Spijtig, vindt Harink. ,,Want Bob was echt beter dan het jaar daarvoor, toen hij toch wat minder was. Zo jammer dat hij dat niet heeft kunnen laten zien. Ik heb ene jaar lang veel met Bob gereden. We startten vaak maar met een paar man, konden niet echt een vuist maken. Juist vorig jaar hadden we het idee dat dat wel kon.’’ Hij zwijgt heel even, als wil hij de woorden die daarna komen wat meer gewicht geven. ,,Maar ik heb het idee dat we dat met de ploeg van dit jaar ook kunnen.’’

Uitgedunde groep
Dat lijkt aannemelijk, want is de eer van Jillert Anema te na te starten met een team dat kwalitatief niet goed is. ,,Er heeft altijd kwaliteit in deze ploeg gezeten, alle jaren. Maar ook heel veel van die kwaliteit ging de World Cups in. Dan rijd je soms toch met een uitgedunde groep. Ik denk dat we dit jaar meer mensen in de marathons houden, dat we dan met meer dan twee man aan de start staan, zodat we ook een vuist kunnen maken tegen andere sterke ploegen.’’

Die starts in de marathons met maar twee of zelfs minder rijders, was ook een kritiekpunt van Ingmar Berga in zijn jaren bij A-ware. Jordy Harink kan daarin meegaan. ,,In mijn eerste jaar vond ik dat ook moeilijk. Bij Bouw & Techniek had ik in een ploeg gereden die in de breedte ook sterk was, en dan kun je met z’n zessen een tactiek bedenken om te winnen. Bij A-ware had ik het gevoel dat ik een betere schaatser was geworden, maar stond ik alleen met Bob op het ijs en konden we met moeite iets verzinnen waardoor we een situatie winnend konden maken. Dat was wel frustrerend.’’

Nu is Harink de frustratie voorbij, want de kans op zo’n situatie is dit seizoen klein. Een logische beschouwing van het team levert op dat Jorrit Bergsma natuurlijk wel het olympische traject in gaat, en dat wellicht ook Philip Due Schmidt de World Cups gaat rijden. ,,Ik verwacht inderdaad wel dat hij dat voor Denemarken gaat doen’’, erkent Harink. ,,Verder is het even afwachten hoe Sjoerd en Victor presteren in de mass-start. Daar hangt vanaf of ze een kans krijgen of niet. Maar ja, er zijn meer gegadigden. Bart Hoolwerf, Koen Verweij, Jan Blokhuijsen; er zijn er genoeg die willen. Logisch, zou ik ook willen als ik de kwaliteiten had.’’ Lachend: ,,Maar ik heb andere kwaliteiten.’’

Sterker
Harink begint officieel aan zijn derde seizoen bij A-ware en hij merkt dat hij in die tijd stappen heeft gezet. ,,Op alle fronten. Langebaan, marathons, natuurijs. Ik heb het idee dat ik sterker ben geworden.’’ Daar heeft hij, legt hij uit, altijd tijd voor nodig. Maanden, misschien zelfs jaren. ,,Als ik om me heen kijk heb ikaltijd het idee dat anderen dingen sneller oppakken. Als ik zie hoe snel Sjoerd dingen oppikt, technisch bijvoorbeeld. Daar heb ik meer moeite mee. Dat gaat bij mij heel gestaag. Maar ja, Rome is ook niet op één dag gebouwd, en zolang ik elk jaar beter word, kan er altijd een keer iets mijn kant op vallen. Geduld is belangrijk. Ik ga me niet blindstaren op een overwinning. Ik moet gewoon bezig zijn met beter worden. Niet alleen technisch, maar ook tactisch. Er zijn nog zoveel dingen waar ik completer van kan worden.’’

Hij praat erover met Jillert Anema. Best veel zelfs. ,,Dan wil ik weten hoe hij dingen ziet. Maar ik leer ook veel van Jorrit. In de afgelopen winter hebben we veel mass-starts gereden tijdens de training op dinsdag. Door Jorrit dingen te zien doen, maar ook door wat hij uitlegt, leer ik veel. Dan zegt hij ‘Jordy let eens hier op’ of ‘kijk daar eens naar’. Zó leerzaam. Jorrit is steeds meer een mentor voor me. In de eerste jaren stond ik daar zelf misschien minder voor open, maar ik merk dat ik er steeds meer aan heb. En Jorrit wil zijn kennis echt wel delen, al staat hij daarmee niet op de voorgrond. Dat zit niet in zijn aard. Maar als je vraagt, heeft hij heel waardevolle tips.’’

Dat vernieuwde gezelschap is snel naar elkaar toegegroeid, vindt Harink. Niet zo heel vreemd, vindt hij, want de ploeg is behoorlijk wat tijd samen onderweg geweest. ,,De laatste zes, zeven weken zijn we bijna non-stop weggeweest. Dan ben je lang bij elkaar en merk je dat iedereen elkaar respecteert en ook de kracht ziet bij iedereen, ziet waar hij goed in is.’’

Geen vriendenteam
Ook Anema is in dat geheel een verbinder. ,,Maar wel op zijn eigen manier. Hij roept echt niet dat we moeten knuffelen of vrienden moeten worden. Dat is ook niet wat hij vraagt. Hij hoeft geen vriendenteam, maar wil wel dat iedereen gewaardeerd wordt. Dat vind ik zelf op zich een heel goede omgeving. Dus op zijn manier verbindt Jillert wel, maar hoe is moeilijk uit te leggen. Hij kan natuurlijk welk een team smeden. Heeft hij vroeger ook gedaan met BAM. Dat waren allemaal klasbakken en hij heeft dat heel lang weten te managen. Dan doe je toch iets goed.’’

Dat is ook mede één van de redenen waarom Jordy Harink uiteindelijk koos voor de ploeg van Anema. ,,Als jochie zag ik de marathons bij SBS op televisie, keek ik al naar Bob de Vries en naar BAM. Ik denk dat daar wel de interesse is gewekt in die ploeg. Dan is het gaaf als je daar ooit in kan rijden. Tegelijkertijd was ik ook wel een beetje bang. Als eerstejaars was ik daar denk ik nog niet klaar voor geweest. Nu wel.’’

Schrikken
Dat ‘niet klaar’ kan hij goed verklaren. ,,Fysiek kon ik sowieso nog hele stappen zetten, maar mentaal ook. Als ik nu eens moeite heb met een lang duurblok op het ijs, raak ik niet direct in paniek. Maar ik denk dat het voor jonge jongens weleens lastig is als je direct bij zo’n ploeg in het diepe wordt gegooid. Dan is het even schrikken als je ziet wat voor niveau er gereden wordt, en dat kunnen relativeren is wat moeilijker als je jonger bent.’’ Nu kan hij ook Jillert Anema beter doorgronden. ,,Die is naar de buitenwereld echt botter dan naar het team toe. Wat ik eerder van buitenaf zag en wat ik nu zelf ervaar, dat is mij honderd procent meegevallen.’’

Voor zichzelf weet Harink wat hij wil dit seizoen. Daarin is hij vooral gericht op de marathon. ,,Ik ben wel reserve voor de vijf kilometer op het NK, maar daar verwacht ik niks van, haha. Ik wil gewoon een completere schaatser worden, zowel op kunstijs als op natuurijs. Ook op kunstijs wil ik een gevaarlijke outsider zijn, en ik denk dat de meesten wel weten wat ik op natuurijs kan. En ondanks dat er veel kleppers zijn gestopt hoop ik dat er attractief en met het mes tussen de tanden gekoerst wordt. Dan gaan we wel zien wie de sterkste is.’’