Ronald Kruijer realiseert in Luleå het ondenkbare

De verbazing stond in zijn ogen op het moment dat hij de finish passeerde. Hij, Ronald Kruijer, winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht in het Zweedse Luleå? Het antwoord was een volmondig ’ja’. En terecht. Wie na tweehonderd kilometer als eerste over de streep komt, is zonder twijfel de sterkste van de dag. Kruijer bekroonde bovendien een topdag van zijn team Bouwselect, dat met liefst vier rijders in de kopgroep zat. 

Achter de finish viel Ronald Kruijer in de armen van de emotionele Sipke Meindertsma, de betrokken sponsor die de eerste zege van zijn team – de winst van Marthijn Mulder – nog had gemist, simpelweg omdat hij nog niet in Luleå aanwezig was. Een paar tellen later vormde zich op het ijs van de Bottenviken een oranje kluwen feestvierders. Ronald Haasjes, Mart Bruggink en Daan Gelling grepen naast de zege, maar waren zo blij alsof ze zelf hadden gewonnen. Coaches Piet Hijlkema en Anton Ketellapper hosten mee, net als Kevin Hoekstra en Marthijn Mulder. Kruijer was het stralende middelpunt. ,,Ongelooflijk, wat fantastisch. Dit is de kroon op mijn loopbaan’’, kon hij slechts uitbrengen.

Begrijpelijk. Ronald Kruijer (32) is bezig aan zijn twaalfde seizoen als marathonschaatser op het hoogste niveau. Nooit won hij een wedstrijd. Een paar keer stond hij op het podium, dat wel. Laatst nog, in Groningen. Maar het hoogste treetje werd nooit gereserveerd voor de man uit Donkerbroek. Tot nu. De winst in Luleå rechtvaardigde het geloof dat Kruijer altijd hield in eigen kunnen. Eens moest die zege er een keertje komen. ,,Op kunstijs is dat lastiger, maar op natuurijs zie je dat er kansen komen. Dan hebben we een supersterke ploeg. Zo pakten we natuurlijk al titels in het ONK met Mart Bruggink en Jouke Hoogeveen. Dan weet je voor jezelf dat als het een keertje goed valt, dat succes er ook voor jou kan zijn. En vandaag was dat zo.’’

Belofte

Zo lost Ronald Kruijer uiteindelijk toch nog de belofte in die hij ooit was. Als jonkie werd hij binnengehaald bij het topteam van Telstar/Primagaz omdat Edward van Dijk wel wat zag in de jonge Groninger die goede uitslagen reed. Maar samen met Johan Knol kon hij zijn draai niet vinden. ,,Je probeert dan bij zo’n topploeg door te breken, maar voor mij werkte dat niet’’, vertelt hij. ,,Daarom maakte ik de keuze er een baan naast te nemen. Die combinatie van werk en topsport doet het voor mij gewoon het beste.’’

Kruijer werkt nu 32 uur per week bij ingenieursbureau Clafis, voorheen het bedrijf van schaatsfanaat Bert Jonker, die nog enkele jaren het team van Jillert Anema sponsorde. Op het ijs stapte hij over naar het kleinere Selecteq en iets later Man&Mach, dat min of meer de voorloper was van het huidige Bouwselect. Daar kan Kruijer iets meer in de luwte presteren. ,,Al zijn er bij ons natuurlijk ook verwachtingen, maar inderdaad is het wel zo dat we allemaal de combinatie van sport en werk hebben.  Zo zijn we toch een beetje de beste ploeg van de niet-profs. Want natuurlijk zijn er drie teams met fulltime profs.’’ Met een triomfantelijke lach: ,,Wij zijn dan misschien normaal de beste van de rest, maar vandaag waren we de beste van iedereen.’’

Slijtageslag

Dat waren ze in een koers die niet bol stond van het spektakel. Die ook niet eindigde in de slijtageslag die je toch wel een beetje mocht verwachten in de vijfde koers in negen dagen. Het verleden bood in Scandinavië altijd wedstrijden over tweehonderd kilometer vol heroïek en drama. Maar de laatste keer dateert alweer van 2009, toen Ruud Aerts won in Falun. De meeste mannen uit het huidige peloton reden toen niet eens mee. Maar nu, in Luleå, waren de omstandigheden gewoon te goed. Zonnetje, prachtig ijs, weinig wind; dan kunnen de meeste mannen wel mee.

,,Toch was het nog zwaar’’, stelt Kruijer. ,,Je zag dat op 160, 170 kilometer bij de meeste mannen het tankje leeg was en ze eigenlijk niet eens meer op hun benen konden staan. Zelf was ik op zich nog redelijk fris. Natuurlijk begon ik pijntjes te krijgen, maar ik kon lekker blijven schaatsen en kon snelheid blijven ontwikkelen. En als team zaten we supergoed in de wedstrijd.’’

Overtal

Dat kwam zeker tot uitdrukking in de uiteindelijk kopgroep, waarin Bouwselect met vier rijders aanwezig was en zo een cruciaal overtal had verkregen. In de veertien man tellende kopgroep reden verder eigenlijk louter eenlingen. Dat voordeel speelde de ploeg van Hijlkema en Ketellapper goed uit. ,,We hebben er niet eens over gesproken’’, vertelt Kruijer. ,,We wisten van elkaar wel wat we moesten doen. Eindigen met een sprint was geen optie, dan moet je om en om gaan. Ronald Haasjes was de eerste. Daarna volgde Mart Bruggink, en ik was nummer drie. Dan moet je maar zien bij wie het werkt. Haasjes en Bruggink werden nog teruggereden, maar ik kreeg een gat.’’

Het geloof in de winst kwam op het moment dat hij terugdraaide van het eilandje richting de stad. ,,Dan heb je voor de wind. Ik keek even naar links en zag een heel groot gat en weinig reactie. Dan weet je dat het niet ver meer is. Ik had er zelf nog redelijk wat energie op zitten en dan besef je dat dit een heel mooie kans is.’’ Maar Kruijer bleef voorzichtig. ,,In die laatste meters krijg je ook allerlei gekke gedachten. Je vraagt je af of je er echt bent, of je niet toevallig nóg een rondje moet. Je wilt niet te vroeg juichen, vooral niet vallen. En het gevoel is gek. Pak ik deze nu echt? Dat schiet allemaal door je hoofd.’’

Een paar dagen eerder had Kruijer nog geroepen dat hij zou stoppen mocht hij winnen. Daar werd hij natuurlijk meteen aan herinnerd. ,,Een geintje’’, haast hij zich te zeggen. ,,Want stoppen, dat ga ik nu echt nog niet doen.’’