Van ijs naar inkt
Voor de buitenwacht kwam het als een verrassing, de mededeling van Dylan Hoogerwerf dat hij per direct zijn loopbaan als shorttracker afsloot. Binnen het team, zegt hij, zagen ze dat wel aankomen. Hoogerwerf vult zijn dagen nu heel anders, als eigenaar van een tattooshop in hartje Heerenveen. En hij schroomt niet ook af en toe zelf de naald te hanteren.
Het apparaat in de hand van Dylan Hoogerwerf zoemt monotoon. De naald doet zijn werk. Inkt kleurt langzaam de arm van de klant in de stoel. Het is wat onwennig Dylan Hoogerwerf zo te zien, en niet als de shorttracker die hij zo lang was. Maar die tijd is echt geweest, maakt hij duidelijk. Met twee Spelen, meerdere EK’s en WK’s en drie nationale titels achter zijn naam zette hij resoluut een punt achter dat bestaan.
Dylan Hoogerwerf (27) heeft daar eigenlijk amper over getwijfeld. ,,Ik voelde aan alles dat ik toe was aan iets anders’’, vertelt hij. ,,Ik had tijdens trainingen en wedstrijden niet meer de drive die ik normaal had. De motivatie was minder.’’
Voor de buitenwereld misschien een verrassing, erkent hij. Maar de mensen die dichtbij hem staan, de rijders met wie hij de kleedkamer deelt, zagen dit aankomen. En bijna was Hoogerwerf zelfs al eerder gestopt. ,,Na de Spelen verloor ik mijn A-status bij NOC*NSF. Dat kreeg ik in april te horen. In eerste instantie dacht ik toen meteen ’ik kap ermee’. Want die mededeling kwam voor mij echt als een verrassing. Ze vonden dat ik niet goed genoeg had gepresteerd. Ik was naar de Spelen geweest, was voor de derde keer Nederland kampioen geworden, en dan dat. Ik kreeg het te horen tijdens een vakantie op Curaçao, in mijn rustperiode. Gelukkig was dat al een beetje op het einde, anders was de lol er snel vanaf. Maar ik baalde er wel van.’’
Sponsoring
Zijn eerste reactie was dat hij dan lekker iets anders ging doen. ,,Als je 20 of 21 bent, ligt dat misschien anders. Maar ik ben 27, dan ga ik geen geld meer vragen bij mijn ouders.’’ Nadat de boodschap iets bezonken was, lag dat anders. ,,Ik heb wat sponsoring kunnen regelen en heb zo toch de hele zomer doorgetraind, tot de trials. Maar die hele zomer was ik ook druk om het financiële plaatje rond te krijgen, terwijl ik ook nog de tattooshop heb geopend. Door al die extra dingen verscheen ik minder fit op de trainingen, en had ik ook minder motivatie om te trainen. Ik merkte op een gegeven moment ook dat ik meer passie voelde om mijn tijd in de shop te steken dan in het schaatsen.’’
De poging die hij nog waagde, duurde niet lang. Na de twee weekenden van de trials vond Dylan Hoogerwerf het mooi en stopte. En dat terwijl het schaatsen nog steeds goed ging, zegt hij. ,,Maar ik merkte dat het klaar was. Ik presteerde niet zoals ik hoopte, merkte dat ik er geen motivatie meer uit haalde. Even heb ik nog gedacht het in januari op het NK nog te proberen om zo het tweede deel van het seizoen te kunnen rijden. Maar zelfs als ik dat haal, en ik mag naar een Worldcup of het WK… Dat heb ik ook al acht jaar lang gedaan. Daar haal ik geen voldoening meer uit. Dan weet je dat het klaar is.’’
Sindsdien richt Hoogerwerf zich helemaal op de tattooshop Goons & Queens, waarvan hij mede-eigenaar is, samen met de manager en zijn vrouw. ,,Met z’n drieën halen we artiesten uit heel Europa naar de shop om klanten te tatoeëren, en soms ga ik zelf ook even los op iemand.’’
Dylan Hoogerwerf aan het werk in zijn tattooshop. ,,Dat iemand een tatoeage die je hebt gezet levenslang meedraagt, dat vind ik mooi.’’ (Foto’s Timsimaging / Neeke Smit)
Creatief
Hij was altijd al creatief, vervolgt Hoogerwerf. Naast het schaatsen was hij bezig met muziek, met tekenen, ontwerpen en Photoshop. ,,Maar het ontwerpen van tattoo’s en zelf tatoeëren doe ik pas sinds een jaar.’’ Dat is iets wat je niet zomaar kunt, maar Hoogerwerf heeft de skills. ,,Je moet kunnen tekenen en creatief zijn, en dat ben ik wel. Ik kan tekenen, heb een grafische opleiding gedaan. Dan is het een kwestie van gewoon een machine kopen en oefenen. Eerst vooral op mezelf. Maar mensen zagen wat ik bij mezelf zette, vonden dat mooi en boden zich aan. Dan zet je een keertje wat bij je vader, bij vrienden, en zo rol je er langzaam in.’’
Jezelf tatoeëren lijkt moeilijk, maar het is het makkelijkste dat er is, stelt Hoogerwerf. ,,De enige fuck-up die je maakt, is op jezelf en niet op iemand anders. Als ik iets op mezelf zet boeit het me niet heel veel als het minder mooi is, want dan is het nog steeds van mezelf. Is het wel mooi, dan is dat meegenomen. Het hele ding van tatoeëren is dat je iets bij iemand zet dat levenslang blijft. Dat vind ik fascinerend. Het ontwerpen van plaatjes vond ik al heel leuk en deed ik altijd al. Sinds een jaar is dat meer tattoo-gerelateerd. Nu vind ik het heel mooi een plaatje te ontwerpen aan de hand van iemands verhaal of een wat diegene wil, en dat vervolgens op iemand te tatoeëren. Die draagt dat dan levenslang mee. Vind ik mooi.’’.
Hij had inmiddels ook al in ieder geval één shorttracker in de stoel. ,,Jens van ’t Wout. Die was er al heel vroeg bij. Ik denk dat hij mijn vijfde tattoo heeft.’’ Overbodig te zeggen dat Dylan Hoogerwerf rijkelijk in de inkt zit. Twee met een betekenis, vertelt hij. ,,De eerste die ik liet zetten waren de olympische ringen in kleur met het jaar 2018 eronder, na mijn deelname in Pyeongchang. En de ander is de trouwfoto van mijn ouders op mijn arm, alleen de outline met hun namen. En de rest? Random dingetjes die ik leuk vind of zelf geoefend heb. Eigenlijk kun je mijn hele reis in tatoeages op mijn eigen lichaam terugzien.’’
door Eric Korver
