Crispijn Ariëns overleeft in de hel van Luleå
De Zweedse beer heeft weer een keer zijn tanden laten zien. In een paar minuten tijd veranderde het op de uitlopers van de Botnische Golf in een helse piste waarop schaatsers moesten zien te overleven. Crispijn Ariëns deed dat het beste. In een sprint van de vijf sterkste mannen van de dag bleef hij iedereen voor. Jordy Harink en Frank Vreugdenhil hadden het nakijken.
De eerste windvlaag werd nog met instemming begroet. Dit was wat er nodig was om de koers selectiever te maken, werd er gemompeld. Luttele minuten laten vlogen de tentjes van de verzorgers de lucht in. Zelfs de betonblokken waaraan ze bevestigd waren dansten in het luchtledige, en met man en macht moesten ploegleiders aan de slag om de boel op de grond te houden.
Dat was slechts in indicatie van de hel die de schaatsers beleefden op het ijs. De Söderhamn van Luleå veranderde in een waar slagveld waarin als vanouds de mannen van de jongens werden gescheiden. ,,De achterdeur stond open'', vatte Crispijn Ariëns het kort maar kernachtig samen. Kurt Wubben, de oude strijder die weet wat afzien is, zag het hoofdschuddend aan. ,,Wat een slagveld. Als er veertien overblijven heb je het wel gehad.'' Hij zat er dichtbij. Slechts dertien krachtpatsers maakten de honderd kilometer vol. Veel meer mannen zochten gesloopt de kant op, gebroken door uitputting of door de vele valpartijen.
Haarscheurtjes
Vooral dat laatste brak veel mannen op. ,,Het zijn die haarscheurtjes'', vertelde Ingmar Berga, die ook al vroegtijdig langs de kant stond. ,,Je rijdt erin en het volgende moment ga je keihard voorover.''
Jordy Harink kon er van meepraten. De man die een ijzersterke tweede plaats noteerde, liep trekkebenend naar het podium. ,,Ook een haarscheurtje en vol voorover'', vertelde hij. ,,Ik heb heel lang steken in mijn rechterbeen gehad. We moeten straks maar even kijken wat de schade is.''
De winnaar voelt geen pijn, zeggen ze altijd. En de winnaar valt doorgaans ook niet vaak. Crispijn Ariëns bleef honderd kilometer staan, en dat maakte een belangrijk verschil. Want de man van Okay Fashion & Jeans zag het leed om zich heen groeien. ,,Je komt hier in de ochtend en dan valt het allemaal best mee, maar ik zat mijn veters te strikken en opeens zette iemand de wind echt aan. Dan weet je dat het vanaf de start volle bak is. Om je heen zie je dan mensen wegvallen, en dat is natuurlijk waar je op hoopt.''
Sterkste mannen
Ariëns piept zelden als het zwaar wordt. Op de Weissensee won hij een Alternatieve die misschien wel de meest helse van de laatste jaren was. Ook nu ontbrak hij niet in de finale, waarin de vijf sterkste mannen overbleven. ,,Dan ben je aan het rekenen en aan het kijken. Ik wist dat de sprint lastig zou worden, maar ik wist ook dat ik rustig moest blijven. Niet als eerste de laatste bocht in. Dat lukte. Daarna ging Jordy Harink aan, kon ik hem ernaast zetten en vervolgens had ik net iets meer power.'' Jubelend viel hij in de armen van ploegleider Peter de Vries. ,,Zo lekker dit. Twee jaar lang kon ik hier niet winnen, en nu wel. Dat is mooi.''
Maar dat het zwaar was, dat betwistte niemand. Zo blijkt maar weer dat de ene honderd de andere niet is, en dat vooral Zweeds natuurijs al heel snel zijn tol eist. ,,Zo blij dat dit maar honderd was'', verzuchtte Jordy Harink. ,,Dit voelde echt als een zware honderdvijftig.'' Crispijn Ariëns viel hem bij. ,,Dit was echt een heel pittig koersje.'' Maar ook zo'n helse koers heeft zijn charme voor de mannen van de lande adem. Ariëns: ,,Maar alleen als je goede benen hebt.'' Lachend: ,,Of als je wint.''
