Angel Daleman leert gouden lessen bij Olympische Jeugdwinterspelen

Angel Daleman beleefde bij de Olympische Jeugdwinterspelen naar eigen zeggen een toernooi van ups en downs, maar was na afloop vooral trots. Met drie individuele gouden plakken én een bronzen teammedaille op zak blikte ze terug op een drukke en lange week waarin ze langebaanschaatsen en shorttrack combineerde.

,,Ik ben opgelucht’’, zei Angel Daleman vlak nadat haar allerlaatste race in de Gangneung Olympic Oval erop zat. ,,Ik ben blij dat het over is, omdat het een zware week is geweest. Maar ik ben vooral ook blij met mijn prestaties. Ik heb veel geleerd.’’

,,In het shorttrack waren er races waarin ik crashte en waar ik enorm van baalde. Ik zat daar zó dichtbij een medaille en voelde me daardoor down. Maar ik ben trots op hoe ik mezelf heb herpakt en dat ik het heb laten zien op de langebaan. Met drie gouden plakken.’’

De belangrijkste les die ze meeneemt naar volgende toernooien heeft volgens Daleman alles te maken met geloof. ,,Believe in yourself. Dat is misschien wel het belangrijkste wat ik geleerd heb. Zelfs als je moe bent of teleurgesteld na een tegenslag kan het alsnog. Hoe ik het toernooi heb beëindigd, is geweldig.’’

Angel Daleman op weg naar weer een gouden medaille. (Foto TeamNL/Jorn Holwerda)

Daleman greep drie keer goud (500 meter, 1500 meter en mass start) en brons op de mixed team relay. ,,Mijn favoriete moment op het ijs? Dat was na de finish van de 500 meter, toen ik voor het eerst met de Nederlandse vlag rond mocht rijden. Daar heb ik lang op gewacht. Ik zag Jenning de Boo dat al doen tijdens de NK en EK. Daar was ik toen stiekem wel een beetje jaloers op’’, bekent Daleman met een lach. ,,Ik wilde dat ook. Daarom was ik heel blij toen ik het eindelijk ook kon doen.’’

Toch was de 500 meter niet per definitie haar beste race, zegt Daleman wanneer ze terugblikt op haar toernooi. ,,Het was oké, maar toen ik over de finish kwam was ik nog niet zo zeker van mijn zaak. Ik wist de tijden van de andere meiden en in alle chaos vroeg ik me af of ik wel als eerste was geëindigd.’’

Een vingertje omhoog richting de tribunes gaf haar uiteindelijk het verlossende antwoord. ,,Ik stak mijn vinger op richting mijn vader op de tribune, omdat ik het gewoon echt even niet wist. Hij gaf aan dat ik inderdaad eerste was. Dat was een opluchting. Ik wist dat ik kon winnen, maar je moet het nog wel even doen. Dat deed ik.’’

Het goud op de 500 meter op de langebaan voelde voor Daleman als een soort goedmakertje nadat ze een dag eerder in het shorttrack nog tegen een diskwalificatie was aangelopen. ,,Daar was ik al dichtbij mijn eerste medaille van de Spelen, maar door een penalty werd ik uitgeschakeld. Natuurlijk weet ik niet of ik anders ook daar een medaille had gewonnen, maar ik had echt een grote kans. Veel tijd om erover te balen had ik alleen niet. Ik moest me voorbereiden op een drukke dag met twee 500 meters: op de langebaan én bij het shorttrack.’’

Dubbel

Daleman begon haar zogenoemde ’dubbel’ met langebaangoud op de 500 meter, waarna slechts een paar uur later een nieuwe kans op een medaille zich aandiende. Ze leek goed op weg naar de finale van de 500 meter shorttrack, maar crashte in de halve finales. ,,Opnieuw was ik zó dichtbij, maar ik maakte zelf een fout. Een stomme fout die uiteindelijk veel impact heeft. De dag begon supergoed met 500 meter goud op de langebaan, maar eindigde niet zoals ik wilde. Toch was het vooral ook erg leerzaam. Ik moest snel schakelen tussen de langebaan en shorttrack. Dat ging beter dan ik had verwacht en daar ben ik superblij mee.’’

Dat ze zo dichtbij de finale zat, gaf haar bovendien ook hoop. ,,Ik weet gewoon dat er ook in shorttrack veel potentie zit. Het is niet zo dat ik eraf word gereden. Ik strijd wel echt mee. Ik maak zelf gewoon een stom foutje en dan is het voorbij. Dat is shorttrack. Het zijn twee compleet andere werelden.’’

Veel tijd om te balen was er opnieuw niet, want haar programma ging een dag later verder met de 1500 meter op de langebaan. Haar tijd op die afstand stemde haar in eerste instantie niet geheel tevreden. Daleman moest bovendien afwachten of het voldoende zou zijn. ,,Na mijn rit moest er nog één paar. Tijdens die laatste rit werd ik wel een beetje bang’’, lacht ze. ,,Ik zag dat ze hard reden en dichtbij de tijd van mijn eerste ronde kwamen. Toen ik zag dat het ze niet lukte om mijn tijd te verbeteren, was ik opgelucht. Natuurlijk was ik ook blij, maar vooral heel opgelucht.’’

,,Op de 1500 meter schaatste ik zes seconden boven mijn beste tijd, boven mijn persoonlijk record’’, zegt Daleman. ,,Het voelde gek. In twee jaar tijd heb ik niet meer zo’n tijd gereden. Maar deze baan is gewoon zo anders dan bijvoorbeeld Thialf en Inzell.’’

Samen met Jasmijn Veenhuis (r) goud en zilver op de mass-start vieren. (Foto TeamNL/Jorn Holwerda)

De 500 en 1500 meter noemde ze om die reden ook niet haar beste races. ,,In de mass-start reed ik alle ronden op kop. Misschien was dat wel de mooiste van allemaal. Het was ook wel een beetje saai, tien rondjes op kop. Ik vroeg me af of er nog iemand zou gaan aanvallen of niet. Ik wachtte en wachtte, maar er kwam niemand. Ik was echt verrast. Misschien was het wel de makkelijkste mass-start die ik ooit gereden heb’’, lacht ze.

De derde gouden plak deed Daleman veel. ,,Dit is geweldig. Natuurlijk had ik het liefst ook een medaille gepakt bij het shorttrack, maar ik heb twee disciplines gecombineerd en laten zien dat het mogelijk is. Er zijn nog steeds dingen waar ik aan kan en moet werken, maar dit is een mooie start. Het is een mooi voorproefje op de echte Spelen, waar ik natuurlijk ook graag heen wil.’’

Maar eerst gaat de blik richting de WK junioren in Japan, waar ze straks als titelverdedigster aan de start verschijnt. ,,Ik ben al helemaal nerveus als ik daaraan denk’’, verzuchtte Daleman na haar laatste race in Zuid-Korea. ,,Deze week heeft me wel een boost gegeven. Ik ben de hele week goed geweest. Dat geeft me vertrouwen richting de WK.’’

Zilver en brons

Niet alleen Daleman viel in Zuid-Korea in de prijzen op de langebaan. Er was ook brons voor Sem Spruit (Mixed Team Relay met Daleman) en zilver voor Jasmijn Veenhuis (Mass Start).

Laatstgenoemde reed in het kielzog van Daleman naar de tweede plaats op de mass-start. ,,We hadden van tevoren een goed plan en hebben ons daar de hele race aan gehouden’’, vertelde Veenhuis achteraf. ,,Het plan was de hele race achter Angel te blijven. Met twee rondjes te gaan zouden we gaan sprinten. Dat ik hier met een zilveren medaille sta is ongelofelijk. Het is iets wat ik niet zo gauw verwachtte, dus het is een mooie verrassing.’’

Spruit greep – nota bene op zijn verjaardag – samen met Daleman brons op het onderdeel mixed team relay. ,,Omdat Angel een druk schema had, was het lastig om ons goed voor te bereiden’’, vertelde Spruit. ,,Ik wist mede daarom niet zo goed wat ik moest verwachten. Natuurlijk hoopte ik op het beste, maar we wisten het gewoon niet zo goed. De mixed team relay is heel chaotisch, maar vooral ook heel leuk. Dat het zo chaotisch is en niemand echt weet wat te doen, maakt het zo leuk. Dat we dan ook nog een medaille pakken, maakt het helemaal geweldig.’’

Daleman was het daar volledig mee eens. ,,Ik houd van deze relay’’, stelde ze. ,,Het is zó anders dan de andere onderdelen op de langebaan. Het feit dat je dit samen met een jongen kunt doen is ook gewoon heel gaaf.’’