Dai Dai Ntab voelt zich fijn in heel andere omgeving bij Jumbo-Visma Tussen de haantjes

Ergens in het voorjaar ging bij Dai Dai Ntab (26) de kogel door de kerk. Kjeld Nuis had een dikke week eerder wereldkundig gemaakt dat hij na elf jaar afscheid nam van coach Jac Orie en zich aansloot bij het Reggeborgh van Gerard van Velde. Daarmee leek bij dat team een sterke concentratie van sprinters te ontstaan, maar dat idee was van korte duur. Want niet alleen Dai Dai Ntab volgde de omgekeerde route, ook Kai Verbij stapte over naar Jumbo-Visma.

Hij zit er ontspannen bij, Dai Dai Ntab. Lach op het gezicht, pret in de ogen. Aan alles is te zien dat hij het naar zijn zin heeft bij zijn nieuwe ploeg, iets wat hij volmondig beaamt. Maar toch, legt hij uit, was het een lang proces waarin hij zich losweekte van Reggeborgh. ,,Ik denk zelfs dat ik nog steeds in dat proces zit, ook al zit ik hier dan in het geel.’’ Het viel hem zwaar, vervolgt Ntab. ,,Ik heb er wel twee maanden slecht van geslapen. Je bent ook ergens aan gewend, bent een commitment aangegaan, met Gerard van Velde, met Reggeborgh. En je hebt gevoel bij de coach, bij de sponsor en bij de ploeg. Het vertrouwen dat ik daar voelde was heel fijn, en ik had geen zekerheid dat ik dat bij Jumbo-Visma ook zou krijgen.’’

Onbekende weg

Hij moest de afweging maken tussen afscheid van iets dat vertrouwd is en iets beginnen dat helemaal nieuw is. Vaak, erkent hij, is het voor een mens lekkerder iets te doen dat je kent. ,,Het is juist moeilijk een onbekende weg in te gaan.’’ En dan was er ook nog de gezonde rivaliteit tussen de twee grootmachten van de Nederlandse schaatssport. ,,Ik was altijd een concurrent van deze ploeg. Dan vraag je je zelf af: kan dit wel? Dat zijn allemaal gevoelens die bovenkomen, terwijl ik diep van binnen weet dat het heel normaal is, dat ik nu op een leeftijd ben om dit soort keuzes te maken.’’ Maar er waren meer factoren. ,,Kjeld was op dat moment ook een beetje een losse flodder en van Kai wist ik ook niet of hij kwam. Alles was heel onzeker. Daar had ik wel stress van.’’

De geboren Amsterdammer heeft bovendien zijn eigen ethiek. Hij had gevoel bij de ploeg van Van Velde, waar hij heel jong binnenkwam. Voelde ook loyaliteit en dankbaarheid. Dat maakte het allemaal moeilijk om afscheid te nemen. Vanaf het begin speelde Ntab daarom open kaart, ging in gesprek met Van Velde, met de sponsor en met manager Henk Schra. ,,Ik vroeg ze te vertellen hoe zij het zagen en vertelde hoe ik het graag zie. Daarna heb ik me teruggetrokken, twee weken nagedacht en ben ik vervolgens met een antwoord gekomen. Open en eerlijk, daar voel ik mezelf ook prettig bij.’’

Olympisch

De boodschap van Ntab was helder. ,,Ik wil graag olympisch kampioen worden en moest kijken bij welke ploeg ik dat ging doen. Na zes jaar bij Van Velde wilde ik kijken of ik ergens anders ook beter kan worden. Van Velde begreep dat, al dacht hij er persoonlijk anders over.’’ En ook Ntab begrijpt maar al te goed dat garanties in de sport niet bestaan. ,,Als je je handtekening zet onder een contract staat er geen clausule in dat je olympisch kampioen wordt.’’

Bij Jumbo-Visma is alles nieuw voor Dai Dai Ntab. De gezichten, het programma, en ook de sfeer. Daar is hij, erkent Ntab, gevoelig voor. En precies die factor speelde misschien wel een grotere rol in zijn beslissing dan je zou denken. Haantjesgedrag, roept Ntab als hij de sfeer bij zijn nieuwe ploeg moet omschrijven. ,,Ik had een beetje verwacht dat Sven Kramer ergens op een troon zou zitten, iedereen ervan langs gaf en van niemand tegenspraak kreeg. Maar dat is echt heel anders. Niemand is op zijn bekkie gevallen, iedereen krijgt er soms van langs. Daar zit een heel leuke dynamiek in, en daar voel ik me prettig bij. Ik kan heel open en mezelf zijn, misschien wel meer dan bij Reggeborgh, waar vooral Ronald en Michel Mulder de sfeer bepaalden, de normen en de waarden.’’

Normaal

Hij beseft dat hij dat even moet uitleggen. ,,Ik kon bij Reggeborgh wel mezelf zijn, maar ik heb er wel lang over gedaan. Ik kwam als jongen van 19 of 20 binnen in een ploeg waar jongens die al gearriveerd waren voor mij bepaalden wat normaal was. Op die leeftijd heb je toch sneller de neiging je te schikken, maar uiteindelijk kom je er toch achter dat je zelf iets anders wilt. Daar moet je ook geen heel zwaar verhaal van maken. Ik kon het in de ploeg goed met ze vinden, we waren goede collega’s, maar ik merkte wel dat ik uit iets ander hout gesneden ben. Ik heb daar echt mijn eigen normaal moeten uitvinden en daarvoor heb ik best wat tijd nodig gehad.’’

De stoelendans die ontstond rond de topsprinters verbaasde hem wel. ,,Zoveel beweging heb je misschien eens in de tien jaar, en een contract openbreken om naar een andere ploeg te gaan komt ook niet vaak voor. Kijk, ik wist natuurlijk zelf wel dat ik in die situatie zat, maar nóg twee topsprinters, dat is een unicum. Ik vind het wel heel fijn dat Kai Verbij mee is. We kennen elkaar, hebben bepaalde normen en waarden en kunnen elkaar in een nieuwe situatie steunen. ‘’ Ntab grinnikt. ,,En ik moet nog elke dag om ‘m lachen.’’

Toekomst

Met Verbij sprak hij ook weleens over de toekomst. Twee grote talenten, een beetje filosoferend over wat hen te wachten stond. Ntab gaat een jaar of vijf terug in de tijd. ,,Hadden we het erover dat het nog een jaar of drie zou duren voor er een paar sprinters waren gestopt en we ons makkelijker konden plaatsen voor de Worldcups. Nou, dat heeft dus vijf jaar geduurd. Ik vind het wel lekker hoor.’’

Met zijn start van dit bizarre seizoen was niets mis. In Thialf prolongeerde Ntab zijn nationale titel op de 500 meter, dit keer weer ouderwets over twee races. Dat was hij, zegt Ntab, ergens ook wel aan zijn stand verplicht. ,,Maar dan moet het natuurlijk nog wel gebeuren. Maar ik was goed op weg, voelde me fit, en begon vorig seizoen ook rond die tijd met een 34’er.’’

Zijn winnende marge was riant, maar niet omdat hij zelf een fabelachtige race reed, vindt Ntab. ,,Normaal gesproken moest je Michel en Ronald Mulder verslaan, Jan Smeekens. Nou, Smeekens en Michel Mulder zijn gestopt, Ronald Mulder was ziek. Dan dunt het veld behoorlijk uit en heb je met name Hein Otterspeer als sterke rivaal. Als ik eerlijk ben, moet ik dan wel winnen.’’ Het fijnste van die zege was misschien wel de bevestiging. ,,Zeker, maar ook dat ik gewoon het NK won, dat je een titel wint. Dat was de vierde keer en het blijft leuk. Dat ik goed schaatste, wist ik wel. Dat had ik de week daarvoor ook gedaan.’’

Testresultaten

Voorbodes van vorm zijn er in de ploeg van Orie doorgaans in de testresultaten van de coach. Die testomgeving van Orie is nieuw voor Ntab, maar hij vindt het heel interessant. ,,Die tests zorgen ervoor dat je nog nauwkeuriger een programma kunt maken. Hij ziet al wat voor atleet ik ben zonder dat hij me echt kent door een jarenlange samenwerking. Ik volg nu een programma dat echt bij me past.’’ Dat was ook één van de redenen waarom Ntab graag met Orie wilde werken. ,,Maar ik vergeet niet dat ik groot geworden ben bij Gerard van Velde, die veel meer een programma maakt vanuit gevoel. Bij hem ben ik de atleet geworden die ik ben, heb ik veel geleerd over schaatsen met gevoel, met gevoel naar je techniek kijken, en om het probleem altijd bij jezelf te zoeken. Dat stukje gevoel, daar heb ik nog dagelijks wat aan en dat zal ik ook mijn hele loopbaan meenemen. Maar op een gegeven moment is het wel goed verder te kijken en te proberen jezelf te blijven ontwikkelen.’’

Daarbij heeft Ntab nu behoefte aan houvast, en juist dat miste hij met name vorig seizoen, waarin zijn prestaties te veel fluctueerden. Hij was, verklaart hij, redelijk in vorm. ,,Maar vervolgens niet op m’n best in de weken waarin ik goed móest zijn. De vorm was soms opeens weg. De ene week supergoed, vier weken later was ik het helemaal kwijt.

Dat is de reden dat ik ben gaan twijfelen aan de route waar ik in zat, twijfelde ik of de periodisering wel klopte. Er werden ook keuzes gemaakt waar je niet altijd achter staat, maar waar je in de spanning en de aanloop naar een toernooi wél in meegaat. Ik had het gevoel dat het anders moest, dat ik toe was aan een nieuwe stap. Ik wil mezelf hier bewijzen, wil graag het WK rijden en daar meedoen om de eerste drie plekken. Daarvoor ben ik bij deze ploeg gekomen, niet omdat ik zo graag in een geel pak wilde rijden.’’