‘Sieraad’ Jouke Hoogeveen zwaait na coronaseizoen af
door Eric Korver
Jouke Hoogeveen beleefde op de kop af een jaar geleden zijn mooiste moment als marathonschaatser, maar vandaag maakt de smaakmaker van het peloton bekend dat hij een punt zet achter zijn fraaie loopbaan. Het nooit verreden ‘coronaseizoen’ gaf de doorslag in die beslissing. ,,Ik ben ook een beetje coronaslachtoffer.’’
Weissensee, 25 januari 2020. Corona was alleen nog in China een issue op het moment dat Jouke Hoogeveen op het bergmeer na een solovlucht over de streep kwam als Nederlands kampioen. Dat was het mooiste succes van de nu 42-jarige marathonschaatser uit Heiloo, die pas veertien jaar geleden zijn debuut maakte op het hoogste niveau, bij de ploeg van Power-play.nl aan de zijde van onder andere ene Jorrit Bergsma.
Hoogeveen won regelmatig in de jaren die volgden. Hij excelleerde altijd op natuurijs, waar hij vaker nog de smaakmaker was dan de winnaar. Maar zijn erelijst vulde zich gestaag met fameuze zeges, vooral behaald in Zweden. Toch was die laatste op de Weissensee de parel in zijn kroon voor Hoogeveen. De rijder van team Bouwselect was er ook veel aan gelegen die titel met succes te verdedigen, maar uiteindelijk kwamen dit seizoen noch Hoogeveen, noch zijn collega’s op het ijs.
En dan nu, op diezelfde 25ste januari, maakt Hoogeveen zijn afscheid wereldkundig. ‘De Lange Adem’, zoals zijn bijnaam luidt, stapt uit het peloton. Een sieraad voor de sport zwaait af. Dat gebeurde, vertelt hij, na heel lang wikken en wegen. ,,Door de omstandigheden heb ik veel tijd gehad om na te denken. Ik had dit jaar graag nog die trui willen verdedigen, en daarnaast een bepaald hiaat in mijn palmares willen opvullen. Want ik heb heel mooie dingen laten zien, heb mooie wedstrijden en klassementen gewonnen, maar nooit die 200 kilometer.’’
Focus
Dat was, maakt hij duidelijk, zijn insteek voor dit seizoen. ,,Ik heb bij Bouwselect ook de ploeg om dat te doen, en de ruimte gekregen om ervoor te gaan. Ik heb meer kilometers gemaakt dan ooit, had echt de focus daarop. En dan valt dat doel weg. Dan vraag je je af of je het voor elkaar kunt krijgen nog een jaar alles op alles te zetten met dat doel. Dat was moeilijk. Ik wist niet of ik dat nog kan, of ik het nog wíl. Dan is het beter nu de knoop door te hakken, al is het hartstikke moeilijk te stoppen met iets waarvan je heel veel houdt.’’
Wat nu de doorslag gaf was, zoals Jouke Hoogeveen het omschrijft, de vermoeiende gedacht weer helemaal opnieuw te moeten beginnen voor wéér een nieuw seizoen. ,,En dat terwijl ik op kunstijs de laatste seizoenen minder scherp ben, minder gevaarlijk, waardoor ik dat ook minder leuk vind. Dan moet ik eerst de hele zomer trainen en alles op alles zetten, vervolgens twintig kunstijswedstrijden doorstaan, en dán pas komt mijn moment. Dat duurt zó lang en er moet zóveel voor gebeuren waar ik op dit moment gewoon minder van geniet, om dan nog een paar keer te kunnen schitteren. Die momenten zijn dan te schaars. En dan denk ik dat ik dat niet meer moet doen.’’
Ideale ploeg
Hij overlegde uitvoerig met zijn vrouw Femke, dacht ook aan dochter Keetie en Ronja. ,,Ik heb thuis altijd de afspraak gehad: als het financieel niets meer oplevert, dan is het einde verhaal. In dat opzicht moet je je na een seizoen als dit ook afvragen of je nog verder wil met je eigen ploeg, of die ploeg nog verder wil met jou.’’ Voor Hoogeveen was het antwoord overigens helder. ,,Ik zag het helemaal niet voor me met een ander team door te gaan. Bouwselect is voor mij de ideale ploeg.’’
Zijn teamgenoten stelde hij onlangs via een meeting op Zoom op de hoogte van zijn besluit. ,,De jongens hadden dit niet zien aankomen, vinden het heel jammer.’’ Hoogeveen grinnikt even. ,,Die meeting ging over volgend seizoen. Dan is het gezellig, heb je het over wat je samen hebt meegemaakt, en dan ga ik bijna alweer twijfelen: ‘shit, wat heb ik gedaan?’. Ook omdat je ziet dat met Frank Vreugdenhil en Erik-Jan Kooiman twee grote concurrenten stoppen, terwijl Simon Schouten twee jaar terug al stopte. Dat biedt meer mogelijkheden om te winnen, denk je dan. Maar ik moet gewoon naar mezelf kijken, heb dit goed doordacht. Het is mooi geweest.’’
Herinneringen
Hij kan, beseft Hoogeveen, terugkijken op prachtige momenten. ,,Dat begin ik nu ook te doen. Als sporter kijk je eigenlijk altijd naar voren, leef je van dag tot dag. Maar nu komen er al zoveel herinneringen boven dat ik denk ‘wat was het geweldig’.’’ Wat er naar boven komt, zijn vooral herinneringen aan natuurijs, en met name Zweden. ,,Ik weet nog dat we een echte natuurijswinter hadden in Nederland. Ik voelde me één van de beste rijders, maar kon niet op tegen de overmacht van de ploeg van Jillert Anema. Vierde in het NK op natuurijs, vierde hier, vierde daar. Aan het einde van het seizoen ging het hele spul nog naar Zweden op het moment dat ik de leiding had in het natuurijsklassement. Ik moest alleen nog Rob Hadders verslaan, waar door de coaches echt een strijd van werd gemaakt. De druk stond er echt op. In die wedstrijden gooiden we vanaf de eerste kilometer de beuk erin, en uiteindelijk won ik de wedstrijd én het klassement. Zó mooi.’’
En natuurlijk is er de herinnering aan dat NK op de Weissensee. Hoogeveen wilde daar graag winnen, en was in een loodzware koers ook daadwerkelijk de sterkste. ,,Maar nu moet ik stoppen zonder iets te kunnen laten zien, zonder die titel te kunnen verdedigen. Dat is heel zuur. In dat opzicht voel ik me ook een beetje coronaslachtoffer. Jammer, maar aan de andere kant kan ik terugkijken op zóveel moois dat het einde voor mij niet te zwaar telt.’’