Talent Jens van ‘t Wout maakt sprong naar de top
In de razendsnelle wereld van shorttrack komt wat goed is soms ook razendsnel. Jens van ’t Wout is nog maar een tiener, maar hij legt wel wereldtoppers het vuur na aan de schenen. De gehoopte individuele startplaats op het Europees kampioenschap in Gdansk ging nog aan zijn neus voorbij, maar hij pakte met de relayploeg wel de Europese titel. Niemand hoeft eraan te twijfelen dat Jens van ’t Wout snel ook internationaal van zich doet spreken.
Natúúrlijk komen de prestaties van Jens van ’t Wout (19) niet uit de lucht vallen. Samen met zijn iets oudere broer Melle – ‘We schelen 21 maanden’ – vestigde hij al de aandacht op zich in het team van RTC Noord/Wadro van trainer Dave Versteeg. En vorig jaar liet hij zich ook al zien tijdens het NK. ,,Maar zo goed als het nu gaat, dat verbaast me zelf ook’’, erkent hij. ,,Ik wist wel dat ik een goede zomer had gedraaid en dat het allemaal heel goed voelde, maar zo sterk rijden op de 1500 meter en eigenlijk ook op de 500 meter, dat had ik niet verwacht.’’
Op de 1500 meter is Jens van ’t Wout dit seizoen in eigen land zelfs dominant. En dat terwijl er eigenlijk niet eens zo gek veel is veranderd ten opzichte van vorig seizoen. Ja, hij wisselde van messen. ,,Ik ben overgestapt naar EHS-messen, de rode messen. De buis is ongeveer hetzelfde, maar de bruggen zijn iets breder, wat weer zijn invloed heeft op de stijfheid. Op elk mes heb je een ander soort glijgevoel, maar op deze messen heb ik superveel glij en ook superveel vertrouwen, waardoor ik ook technisch veel dingen kon verbeteren.’’
Maar het gaat veel te ver om de snelle ontwikkeling van de jongste Van ’t Wout alleen daaraan op te hangen. Dat weet hij zelf ook als hij het verschil ziet met vorig seizoen. Daarover was hij best tevreden, maar Van ’t Wout wist ook dat hij ‘een stukkie harder moest trainen’ als hij dit echt goed wilde rijden. ,,Daar heb ik ook veel over gesproken met Dave Versteeg. We zijn wat andere dingen gaan doen, maar ik heb ook echt veel harder getraind, heb heel veel op kop gereden. Daardoor heb ik nu echt een grote sprong gemaakt.’’
Canada
Niet te opvallend, maar onmiskenbaar aanwezig als je met Jens van ’t Wout praat, is de Engelse tongval. Niet heel vreemd. Het verhaal van het leven van de twee broers speelt zich voor een belangrijk deel af in Canada, waar het gezin Van ’t Wout naartoe verhuisde toen de jongens nog klein waren. Ze verruilden Almere voor het rustieke Bracebridge, een stadje van iets meer dan vijftienduizend zielen aan de Muskoka River, dat vooral bekend is van z’n watervallen. ,,Het ligt dichtbij Toronto’’, vertelt Van ’t Wout. Voor Canadese begrippen dan, want die stad ligt nog altijd zo’n tweehonderd kilometer verderop.
Het huis van het gezin Van ’t Wout lag zo ongeveer in de middle of nowhere, midden in de bossen. ,,We woonden daar echt in zo’n cottage area, een gebied waar veel miljonairs superdure huizen hebben. Die kwamen in de zomer allemaal naar Bracebridge, dan was het altijd druk. Maar in de winter lag er altijd zóveel sneeuw dat er heel weinig mensen naar de stad kwamen. Heel bijzonder.’’
IJshockey
Ze woonden uiteindelijk tien jaar in Canada. Tien jaar waarin de broers Van ’t Wout onvergetelijke indrukken opdeden. ,,Mijn opvoeding is echt heel anders geweest dan wat gebruikelijk is in Nederland. We groeiden op in het bos, waren altijd buiten. En dan niet voetballen, nee, ijshockey. Zes maanden lang lag er superveel sneeuw, iedereen had wel een quad of een sneeuwscooter. Naar school gingen we met van die gele schoolbussen. Maar als de temperatuur lager was dan 35 graden onder nul, dan reed de bus niet en mocht je thuisblijven. Dat gebeurde elke winter wel een paar keer.’’ De sportbeleving was, zegt hij, heel anders. En het leven avontuurlijker. ,,Met schoolkamp gingen we drie dagen kanoën in de bossen. Dat zie ik in Nederland niet snel gebeuren.’’
Hij vindt het mooi dat ze samen zo zijn opgegroeid, al zou hij niet weten hoe dat in Nederland was gebeurd. ,,Maar ik heb heel veel dingen meegemaakt in Canada. Mis ik dat? Nee. Ik leef nu heel anders. Daar ben ik echt als kind opgegroeid, nu ben ik als volwassene volledig met mijn sport bezig. Het was een heel mooie tijd, die me ook heeft gevormd en van invloed is op hoe ik ben als shorttracker. De cultuur is Canada is veel meer relaxed dan het gehaaste karakter van Nederland. Ik denk dat ik daardoor op het ijs ook zo goed rustig kan blijven. Maar verder ben ik superblij met hoe mijn leven nu hier is.’’
Bereik
Ze keerden in Nederland weer terug naar Almere, maar dat was geen succes. ,,Dan groei je op in het bos en kom je in een superdrukke stad. Daar voelden we ons niet echt thuis.’’ Ze verhuisden vervolgens naar het Friese Sintjohannesga, een dorpje tussen Joure en Heerenveen met nog geen 1300 inwoners. Meer als Canada, vindt Jens van ’t Wout. Het is laidback, er is een bos. Lachend: ,,En hier heb ik ook geen bereik, net als in Canada.’’
Het spel tussen de broers is niet veranderd. Heel goede vrienden, maar strijd op het ijs. ,,Ik wil graag van Melle winnen, hij van mij. Maar we genieten ook van elkaars prestaties. Als Melle rijdt, vliegt mijn hartslag omhoog. En bij die zilveren medaille op de duizend meter was ik blijer voor hem dan wanneer ik zelf had gewonnen. We zijn elke dag bezig met elkaar, helpen elkaar en maken elkaar beter. De Hongaarse broers Sandór en Shaoang Liu, zo zien wij het voor onszelf ook graag.’’
