Op zoek naar mooie kroon
De zucht van verlichting was voor iedereen zichtbaar. Dat Ireen Wüst naar de Spelen van Peking ging, wist ze al. Maar die 1500 meter hè. Juist dáár wilde ze zich plaatsen. Om haar titel te verdedigen, en om misschien die droom te kunnen waarmaken. Vijf Spelen op rij een medaille op één afstand. ,,Ik wilde dat echt zó graag.’’
Het was prachtig en ook indrukwekkend. Ireen Wüst, zo lang de koningin van de Nederlandse schaatssport en uitgegroeid tot een olympische legende, die in de catacomben van Thialf nog eens duidelijk maakte dat ze aan gretigheid en ambitie niets heeft ingeboet ten opzichte van dat 19-jarige meisje dat in 2006 zo verrassend olympisch goud pakte op de drie kilometer. De Brabantse straalde van oor tot oor en deed geen enkele poging haar blijdschap te maskeren. En terecht.
Ireen Wüst (35) was naar het olympisch kwalificatietoernooi gekomen om zich te plaatsen voor Peking, maar voorál om zich te plaatsen op die 1500 meter. Het is kenmerkend voor Wüst dat ze daar dan tóch weer in slaagde. ,,En dan ben ik opgelucht en blij. Echt allebei’’, vertelt ze. ,,Ik wilde gewoon heel graag die 1500 meter rijden op de Spelen, wil daar de kans krijgen mijn titel te prolongeren.’’
In de aanloop realiseerde ze zich iets moois. Wüst kwam tot het besef dat ze in de vier voorgaande Spelen steeds op het podium van de schaatsmijl had gestaan. Twee keer goud, zilver en een keertje brons. ,,Dat schoot ineens door mijn hoofd. Ik was oude races aan het bekijken, waarbij er een race voorbijkwam van een baanrecord in Thialf. Ineens bedacht ik me dat ik eigenlijk alle Spelen op het podium had gestaan op die afstand en hoe uniek dat eigenlijk is. Dan bedenk je ook meteen hoe zonde het zou zijn als ik daar die afstand niet zou mogen rijden. Toen dacht ik ook echt ‘shit, ik moet en ik zal op die 1500 meter naar de Spelen’. Het is mijn lievelingsafstand, zeker. Maar je moet het toch nog even doen, terwijl in Nederland het niveau gewoon enorm hoog is en je je echt geen foutje kan permitteren. Daarom ben ik echt héél blij dat het is gelukt. Het is toch de laatste kans, dat maakt het voor mij echt bijzonder.’’
Druk
Dat die 1500 meter haar favoriete afstand is, maakt het allemaal niet makkelijker. Eerder moeilijker, stelt Wüst zelfs. ,,Omdat er meer druk op zit. Kijk, ik had wel verwacht dat ik naar de Spelen zou gaan, voor de 1000 meter, de teampursuit. Maar het zou toch een heel hard gelag zijn en heel pijnlijk als ik daar niet de 1500 meter zou mogen rijden. Ik had 7 februari toch wel omcirkeld in mijn agenda.’’
Een vijfde Olympische Spelen. Uiteraard getalsmatig meer dan vier, maar voor Wüst zeker ook gevoelsmatig. ,,Tja, ik weet het niet. Ik denk dat dit meer uniek is.’’ Bedachtzame blik, dan pretogen. ,,Hoeveel jaar doe ik dit nu al? Zestien of zo? Iedereen verwacht altijd maar weer dat je het doet, maar als je dat al zestien jaar op rij doet… Het lijkt zo gemakkelijk, maar de druk is enorm. En zestien jaar is best wel lang dus eeeehhhh, hoe uniek is dat eigenlijk? Hoe uniek is het dat Sven en ik in ons laatste jaar toch weer een keer naar de Spelen gaan?’’ Die vijfde keer is ook zonder medaille al bijzonder, erkent ze. ,,Maar we gaan natuurlijk niet om daar de boel op te vullen hè. We gaan zeker voor het hoogst haalbare.’’
YouTube
En dus pakt Ireen Wüst nog regelmatig de laptop erbij om zich op elke race serieus voor te bereiden. Ze kijkt dan goede races van zichzelf terug. ,,Ik doe dat altijd, gewoon op YouTube. Keuze zat’’, geeft ze lachend toe. Ze speurt dan naar video’s die aansluiten op de aanstaande race, afhankelijk van binnen- of buitenbaan. Dat loopt overigens niet altijd als gepland, vervolgt ze met een lach. ,,Soms komen er gewoon heel rare dingen naar boven. Gisteren heb ik ook weer kostelijk gelachen. Had iemand een interview van mij in Sochi nagesynchroniseerd alsof ik mijn verjaardag vierde of zo. Dat soort onzin krijg je dan ook te zien. Heel raar, maar ik heb er wel om gelachen.’’
Er is weleens gezegd dat Wüst en ook Kramer in hun ‘bonusjaren’ zitten. Dat ziet in ieder geval Wüst zelf heel anders. Zij is nog altijd de topschaatsster die ze altijd is geweest en doet ook nu nog steeds geen enkele concessie aan haar ambities. ,,Het is allemaal makkelijk gezegd over zo’n bonusjaar, maar als ik me niet had geplaatst voor de Spelen hadden de krantenkoppen er na het kwalificatietoernooi heel anders uitgezien. En iedereen weet dat de Spelen iets zijn waar ik voor ga en waar ik nog voor schaats. Dat is ook één van de drijfveren van mijn ambitie en de reden waarom ik nog altijd schaats. Ik wil heel graag een mooie kroon op mijn carrière zetten, en als ik me nu niet had geplaatst was dat wel heel zuur geweest.’’ Dan, wilde ze maar zeggen, had haar prachtige loopbaan niet het passende einde gekregen. En dat is zeker iets dat je Ireen Wüst niet gunt.
