Crispijn Ariëns en Sharon Hendriks dolgelukkige winnaars Alternatieve
Wéér deed de Alternatieve Elfstedentocht zijn reputatie eer aan. De 200 kilometer op de Weissensee vraagt álles en soms zelfs wat meer van de schaatsers, en dat was nu niet anders. Daarom was het ook niet vreemd dat achter de streep de emoties loskwamen, bij winnaars én verliezers. Crispijn Ariëns begroette zijn tweede zege in de Alternatieve met tranen van geluk, Sharon Hendriks kende na haar stuntzege slechts ultieme vreugde.
Crispijn Ariëns deed nog wel wat moeite om zijn emoties in bedwang te houden, maar dat was vergeefs. Dat hij erin was geslaagd voor de tweede keer de Alternatieve op Weissensee te winnen, deed veel met de rijder van Reggeborgh. ,,Je doet er alles voor, laat er alles voor, en dan is het zó mooi als je een beloning als deze overwinning mag incasseren. Twee keer heb ik hier op centimeters verloren, dat wilde ik vandaag niet opnieuw meemaken’’, stelde Ariëns, die nog een kleine verwijzing maakte naar de man die hem twee keer nipt klopte: Frank Vreugdenhil. ,,Die stond hier nu voor mij te juichen.’’
Ariëns gold vooraf al als de torenhoge favoriet, maar dat is een rol die in de Alternatieve slechts weinigen kunnen waarmaken. Ariëns flikte het, met een machtige sprint vanuit de kopgroep waarmee hij Jordy Harink en Harm Visser klopte. Het was mooi te zien dat niet alleen bij de man uit Heerde zelf de tranen vloeiden, maar ook bij ploeggenoot Gary Hekman, die zielsgelukkig was met de zege van de man die altijd zóveel werk verzet voor hun team.
Crispijn Ariëns, de 33-jarige klasbak van Reggeborgh, won zes jaar geleden al een lood- en loodzware editie op de Weissensee en maakte geen geheim van zijn ambitie dat kunststukje te herhalen. Ariëns maakte dit seizoen al veel indruk, maar dan vooral als de man die het vuile werk opknapte voor winnende ploeggenoten als Hekman en de broers Hoolwerf. Maar dit was de dag voor Ariëns zelf.
Belangrijkste
,,Winnen is nog steeds belangrijk voor me’’, bekende hij. ,,En dit is absoluut de belangrijkste koers die ik kan winnen.’’ Dat de buitenwacht inmiddels misschien de indruk had dat Ariëns zelf niet goed genoeg meer was om te winnen en zich schikte in een rol als knecht, deed hem weinig. Ariëns weet zelf wel beter, zijn ploeggenoten ook. ,,Wij staan hier nu als team op negen overwinningen, hebben de drie hoofdprijzen van het seizoen binnengehaald. Dát telt voor mij.’’ En het respect van zijn ploeggenoten druipt er al het hele seizoen vanaf. Dáárom ook de tranen bij Hekman. ,,Dat zegt genoeg over de manier waarop we binnen deze ploeg met elkaar omgaan.’’
En precies ook daarom was het plan van Reggeborgh afgestemd op Ariëns. Coach Roy Boeve benadrukte dat in de vroege ochtend nog eens. ,,Hij vertelde de jongens dat het nu tijd was iets terug te doen. En dat is gebeurd. De jongens hebben alles gegeven voor me.’’
Maar dat bood nog geen enkele garantie. Daarvoor is een Alternatieve simpelweg te onberekenbaar. Ariëns zag ook hoe zijn ploeg een groot risico nam door een vroege kopgroep van zestien man liefst vijf minuten weg te laten rijden. Het vergde inspanning, maar uiteindelijk werden de laatste vluchters zo’n dertig kilometer van de streep ingerekend. De ervaren Ariëns zorgde er daarna wel voor dat hij zelf steeds dichtbij de actie zat. ,,Het enige wat ik in de laatste meters nog kon denken was dat ik niet kón verliezen.’’
Hij draaide even het hoofd om, wees naar het grote bord met winnaars langs de kant van het meer. ,,En daar sta ik straks twee keer op. Dat betekent echt veel voor me.’’
Verbazing
Emotie was er ook bij Sharon Hendriks, maar dan van een heel andere orde. De arts uit Zwolle kon aanvankelijk amper een fatsoenlijk woord uitbrengen, zo groot was de verbazing over haar zege. Het bleef bij heel veel vreugdekreten voor ze eindelijk liet weten nooit te hebben gedacht ooit nog zo’n grote wedstrijd te winnen.
Dat Hendriks na 200 kilometer de massasprint won, was eigenlijk voor iedereen ongelooflijk. Ze gold jaren als een grote belofte in het peloton, maar kon die status nooit echt waarmaken. Hendriks stopte enkele jaren om haar studie medicijnen te voltooien, keerde vorig seizoen terug en boekte een dag na haar dertigste verjaardag de grootste zege uit haar loopbaan. ,,Ik heb alles kunnen loslaten, denk dat daarin het verschil zit’’, legde de rijdster van A6.nl uit. ,,Of ik hier nu eerste word of laatste, vrijdag loop ik weer op de poli. Mijn leven verandert niet als ik sportief succes heb.’’
De kans is levensgroot dat dit ook meteen haar laatste zege is. Hendriks stopt na dit seizoen opnieuw. En nu definitief.
